Üzüntü, ağırlığına bakmadan gelip oturmuştu Leyla’nın omzuna.

Öfkeyi durdurmak için saymışlardı 1’den 10’a.

Korku İle koştukça, güvendi Leyla aklına.

Utanç, pembe rengiyle belirmiş, sarılmıştı Leyla’ya telaşla.

İştah, mideyle konuşup anlaşmıştı. Kararlıydı, Leyla’yı korumaya.

Merak ve neşe geziyordu Leyla’nın kalbinde kol kola.

Hepsi de aynı gün “Merhaba!” dedi Leyla’ya.

Bu muhteşem arkadaşlığın masalı da o gün başladı yazılmaya...